به گزارش لایوساینس توفانی در ماه مه سال ۲۰۱۳ این ردپاها را در یک نقطه ساحلی هپیسبورگ در نورفولک، محلی غنی از لحاظ باستان‌شناسی، آشکار کرد. دانشمندان به سرعت پیش از اینکه این ردپاهای شکننده در طول دوهفته بوسیله امواج شسته و نابود شوند، آنها را بررسی و ثبت کردند. تصاویر و مدل‌های سه‌بعدی این ردپاها به همراه هسته‌های رسوبی از این محل بیانگر آن است که این ردپاها که دست کم از ۱۲ نفر به جای مانده‌اند، از جمله قدیمی‌ترین ردپاهای انسانی یافته‌‌شده‌اند.
سایمون پرافیت، باستان‌شناس در «موزه تاریخ طبیعی» در این باره گفت: «این ردپاها بدون تردید قدیمی‌ترین ردپاهای انسانی در اروپا است و یکی از قدیمی‌ترین ردپاهای انسان در جهان است.»
تصور دانشمندان این است که انسان‌ها بیش از ۸۰۰ هزار سال پیش در هپیسبورگ زندگی می‌کردند، زیرا ابزارهای سنگی در محل یافت شده است. چشم‌انداز این محل در آن زمان بسیار متفاوت با زمان حاضر بود. در آن هنگام جزیره بریتانیا به سرزمین اصلی اروپا متصل بود و رودخانه تیمس از نزدیکی هپینسبورگ می‌گذشت و حوضچه‌های آب شیرین و مرداب‌هایی در پهنه سیلابی‌اش ایجاد می‌کرد.
آب و هوا در آن زمان سردتر از زمان حاضر بوده است. تابستان‌ها احتمال به همین اندازه جنوب بریتانیا در حال حاضر گرم بوده‌اند، اما دما در زمستان احتمالا پایین‌تر بوده است. جنگل‌های مخروطیان این منطقه را می‌پوشاند و بید‌َسترهای غول‌آسا، کرگدن‌ها و ماموت‌ها در این محل زندگی می‌کردند.
دانشمندان هنوز استخوان‌های سنگواره‌شده افرادی که این ردپاها را در هپیسبورگ به جا گذاشتند را پیدا نکرده‌اند، بنابراین درباره گونه‌های انسانی که در این محل زندگی می‌کرده‌اند، نظری قطعی ندارند.
پرافیت در این باره گفت: «البته ما سن این محل را می‌دانیم، و همچنین می‌دانیم که در این زمان در اروپای جنوبی گونه‌‌ای از انسان‌های اولیه به نام «هومو انتسسور» (Homo antecessor) زندگی می‌کردند، بنابراین ممکن است که این ردپاها مربوط به ردپاهای این گونه انسان اولیه باشد.»
